Τα Helminths είναι οι παλαιότεροι και πολυάριθμοι κάτοικοι του πλανήτη μας. Είναι γνωστό ότι μπορούν να ζήσουν σχεδόν οπουδήποτε και για πολλά από αυτά το ανθρώπινο σώμα είναι το βέλτιστο περιβάλλον ύπαρξης. Εκεί το παράσιτο δεν προστατεύεται μόνο από τις εξωτερικές επιδράσεις, αλλά μπορεί επίσης να απορροφήσει τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά για την ανάπτυξη και την ανάπτυξή του. Δεν έχουν όλα τα ελμινθίαση έντονα συμπτώματα (όπως η ίδια εντεροβίαση): συχνά ένα άτομο δεν υποψιάζεται καν ότι οι προσκεκλημένοι επισκέπτες ζουν στο σώμα τους. Πώς μπορεί να εντοπιστεί μια παρασιτική εισβολή;
Γιατί τα ελμίνθια είναι επικίνδυνα για το ανθρώπινο σώμα;
Παρά το γεγονός ότι τα ελμίνθια μπορούν να ζήσουν ασυμπτωματικά στο ανθρώπινο σώμα για μεγάλο χρονικό διάστημα, αυτό ουδόλως σημαίνει ότι η ζωτική τους δραστηριότητα είναι ασφαλής. Όλα τα παράσιτα στη διαδικασία ανάπτυξης, ανάπτυξης και θανάτου εκκρίνουν ορισμένες ουσίες που συμβάλλουν στην ευαισθητοποίηση του σώματος και στην ανάπτυξη αλλεργικών αντιδράσεων. Ένα εξάνθημα, φαγούρα στο δέρμα και ακόμη και αναφυλακτικό σοκ μπορεί να είναι αποτέλεσμα παρασιτικών σκουληκιών.
Επιπλέον, πολλά ελμίνθια εντοπίζονται στη γαστρεντερική οδό του ασθενούς και παρεμβαίνουν στις διαδικασίες φυσιολογικής πέψης και απορρόφησης θρεπτικών ουσιών. Ο ασθενής παρατηρεί την εμφάνιση αδυναμίας, κόπωσης, ζάλης και ζάλης, η οποία μπορεί να σχετίζεται με την ανάπτυξη αναιμίας. Τα εύθραυστα νύχια, τα μαλλιά, το ξηρό δέρμα και οι βλεννογόνοι μεμβράνες μπορεί να οφείλονται σε έλλειψη σιδήρου, υποβιταμίνωση και έλλειψη μεταλλικών συστατικών. Στο πλαίσιο της χρόνιας διάρροιας, ορισμένοι ασθενείς αναπτύσσουν αφυδάτωση και αυξάνουν ακόμη και τον κίνδυνο αιμορροΐδων.
Πολλά ελμίνθια δρουν μηχανικά στον τοίχο του γαστρεντερικού σωλήνα. Οι βεντούζες και τα άγκιστρα τραυματίζουν τους ιστούς, γεγονός που συμβάλλει στο σχηματισμό ελκωτικών και διαβρωτικών αλλαγών. Υπάρχουν επίσης γνωστές περιπτώσεις ανάπτυξης φλεγμονής της διαδικασίας του προσαρτήματος στο πλαίσιο της ελμινθίαση.
Ποιος πρέπει να δοκιμαστεί;
Στην πραγματικότητα, όλοι διατρέχουν κίνδυνο. Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι τρώνε κρέας ή ψάρι, λαχανικά, φρούτα και μούρα, πίνουν άψητο νερό και κολυμπούν σε δεξαμενές. Τα παιδιά κινδυνεύουν ιδιαίτερα από την άποψη αυτή: είναι πιθανότερο να έχουν αυγά ελμινθίου. Τα μικρά παιδιά τείνουν να βάζουν βρώμικα παιχνίδια και άλλα αντικείμενα στο στόμα τους, να αγκαλιάζονται με αδέσποτα και κατοικίδια γάτες και σκύλους και να παραβιάζουν τους κανόνες προσωπικής υγιεινής. Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι ανάλυσης:
Προληπτική ανάλυση
Ο στόχος τους είναι να εντοπίζουν εγκαίρως παρασιτικά σκουλήκια, ακόμη και αν δεν υπάρχουν σημάδια. Συνιστάται να υποβληθείτε σε μια τέτοια εξέταση τουλάχιστον μία φορά το χρόνο.
Αναλύσεις εμποδίων
Είναι σχεδιασμένα για να αποτρέπουν την εξάπλωση της ελμινθίασης μεταξύ των ανθρώπων. Όταν ένα παιδί μπαίνει σε ένα προσχολικό ίδρυμα ή πηγαίνει στην πισίνα, είναι επιτακτική ανάγκη να προσκομίσετε ένα πιστοποιητικό. Οι γιατροί και οι διατροφολόγοι πρέπει επίσης να υποβληθούν σε παρόμοιο τεστ.
Σύμφωνα με
Εάν υποψιάζεστε την ανάπτυξη ελμινθίασης (επιδημιολογικό ιστορικό και συγκεκριμένα παράπονα), ο ειδικός θα συνταγογραφήσει ορισμένες μελέτες. Αυτό θα σας επιτρέψει να διαγνώσετε την ασθένεια εγκαίρως και να ξεκινήσετε τη θεραπεία.
Ανάλυση για αυγά σκουληκιών
Μια αρκετά δημοφιλής μέθοδος για την ανίχνευση αυγών σκουληκιών είναι η εξέταση των περιττωμάτων. Σε αυτήν την περίπτωση, δεν απαιτείται επιπλέον προετοιμασία: απλώς πρέπει να συλλέξετε το βιολογικό υλικό σε ειδικό δοχείο και να το φέρετε στο εργαστήριο. Ωστόσο, οι ειδικοί συνιστούν να μην παίρνουν αντιπαρασιτικά φάρμακα πριν από τη δοκιμή. Αυτό μπορεί να επηρεάσει την ακρίβεια. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η ανάλυση πρέπει να υποβληθεί τουλάχιστον τρεις φορές για να αποκλειστούν ψευδώς θετικά και ψευδώς αρνητικά. Σήμερα, η εξέταση των περιττωμάτων για αυγά σκουληκιών σταδιακά οδηγεί σε νεότερες μεθόδους - τον προσδιορισμό αντισωμάτων κατά ενός συγκεκριμένου παρασίτου στο αίμα.
Πώς αναγνωρίζετε την εντεροβίαση;
Η εντεροβίαση είναι μια από τις πιο κοινές ελμινθίαση και οι καρκίνοι προκαλούν. Η ασθένεια είναι συχνή σε παιδιά σχολείου και νηπιαγωγούς, αλλά οι ενήλικες διατρέχουν επίσης κίνδυνο μόλυνσης. Το κύριο σύμπτωμα της νόσου είναι ο έντονος κνησμός στην περινιακή περιοχή. Η εντεροβίαση διαγιγνώσκεται λαμβάνοντας ένα στυλεό ή ξύσιμο από την περιοχή κοντά στον πρωκτό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το θηλυκό του παθογόνου αφήνει τα έντερα για να γεννήσει τα αυγά στην επιφάνεια των πτυχών του δέρματος. Η διαδικασία γίνεται πριν πάτε στο μπάνιο και πλύνετε τον εαυτό σας το πρωί για ένα ακριβές αποτέλεσμα.
Διάγνωση της ασκηρίασης
Τα σκουλήκια είναι σκουλήκια των οποίων το μήκος του σώματος μπορεί να φτάσει τα 40 εκατοστά. Μπορούν να κινηθούν σε όλο το σώμα και να επηρεάσουν όχι μόνο το γαστρεντερικό σωλήνα αλλά και τους πνεύμονες. Τα δείγματα πτυέλων και κοπράνων μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ερευνητικό υλικό: περιέχουν το γενετικό υλικό του παρασίτου. Τα αυγά Ascaris βρίσκονται επίσης συχνά στα περιττώματα του ασθενούς. Ωστόσο, η πιο αποτελεσματική διαγνωστική μέθοδος είναι η ανίχνευση συγκεκριμένων αντισωμάτων έναντι των αντιγόνων του παρασιτικού σκουλήκι στο αίμα του ασθενούς.
Πώς να αναγνωρίσετε την οιστοκρίαση
Το ατύχημα των αιλουροειδών προκαλεί οιστοκρίαση, η οποία χαρακτηρίζεται από κυρίαρχη ηπατική βλάβηΑυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα αυγά Opisthorchus βρίσκονται όχι μόνο στα κόπρανα, αλλά και στο δωδεκαδακτύλιο. Τα τελευταία χρόνια, το ένζυμο ανοσοδοκιμασία έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως για την ανίχνευση αντισωμάτων κατά της οπτορχίας. Τα Helminths μπορούν επίσης να ανιχνευθούν χρησιμοποιώντας την αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης, η οποία είναι αποτελεσματική ακόμη και με μια μικρή ποσότητα βιολογικού υλικού.
Προσδιορισμός της τριχίνωσης
Το Trichinella είναι ένα ελμινθών που επηρεάζει κυρίως τους μύες, αλλά μπορεί να μεταναστεύσει στο κεντρικό νευρικό σύστημα και να προκαλέσει μη αναστρέψιμες αλλαγές. Εάν υπήρχε υποψία για την ανάπτυξη αυτής της ελμινθίαση, προηγουμένως πραγματοποιήθηκε βιοψία μυών, αλλά αυτό αντικαταστάθηκε από ορολογικές μεθόδους τα τελευταία χρόνια. Η ανίχνευση αντισωμάτων Trichinella στο αίμα του ασθενούς είναι ο λόγος για τη διάγνωση.